Hugleiðingar

Ég var að browsa bloggfærslur rétt í þessu og rakst á dálítið sem fékk heilahjólin til að snúast. Fyrir nokkrum árum spáði ég í því hvort fólk sem aðhyllist börn kynferðislega séu hreinlega með öðruvísi kynhneigð en eðlilegt er talið, einsog hommar og lesbíur en munurinn er að barnaníðingar eru að skaða meðan að samkynhneigt fólk sækjast í fólk af svipuðu sauðahúsi og skaða engann nema snobbara og teprur sem geta alveg troðið nefi sínu annarstaðar. En svo með árunum lærði ég meira um mannskeppnuna, komst að því að það séu til persónuraskanir og ofur sjálfselskt fólk sem er undirförult og tilfiningarlaust gagnvart náunganum en eru ekki að spara tilfingingarnar gagnvart sjálfu sér og akkurat þetta ruglaði mig rosalega með bæði þáverandi vinkonu mína og annað fólk sem ég hef rekist á í gegnum lífstíðina, ég hélt alltaf að ef fólk virtist tilfiningaþrungið að þá færi það ekki á milli mála að þau væru gott fólk með samúð og tillitsemi gagnvart náunganum en svo margt sem þau gerðu og sögðu stangaðist svakalega á við það sem ég upprunalega hélt og áður en ég vissi af var ég aukahjólið með bullandi samúð gagnvart vinkonunni og hálfgerður þjónn. Ég borgaði sígaretturnar hennar, hún notaði orðið "lánað" en orðið "borga" var ekki til í hennar orðaforða, nokkru sinnum bauð hún mér í heimsókn og stuttu seinna bað hún mig um að fara á rúntinn í Reykjavík, svo öskraði hún STOPP og þaut útúr bílnum og þakkaði fyrir farið.... já þá áttaði ég mig fillilega á því að eithvað væri að þessu vinasambandi þó ég hefði átt að gera það mikklu fyrr! Málið er að eftir mína reinslu af þessari ofur sjálumglöðu vinkonu hef ég alltaf viljað vita hvað væri að? Mér fanst hún enginn sjálfsdýrkandi því að hún var með veikasta egó sem ég hef séð, ef einhver blés á hana hrundi hennar tilvera og hún hékk fyrir framan spegilinn marga klukkutíma að fjasast yfir að hún væri svo ljót. Ekkert fyrir svo löngu rakst ég á upplýsingar um geðraskanir og þar á meðal narcissistic personality disorder, psychopath og socyopath ásamt öðrum. Já ég er nokkuð viss um að stelpan sé narcissist, ég er ekki að reina að tala illa um stelpuna, hugsa oft til hennar og mér þykir mjög leitt hvernig allt fór en það er nú bara þannig að eins samúðarfull ég er og hve bjánalega auðvelt það er að nota mig að þá er ég ekki bara vör við það heldur hef ég mín takmörk. En aftur að efninu, eftir mikklar vangaveltur í gegnum tíðina finst mér eftir að hafa lesið um persónuraskanir ekkert annað meika sens en að barnaníðingar eru ekkert annað en narcissistar, psychopaths eða sociopaths, afhverju? Fyrir það fyrsta eru þeir sjúklega góðir með sig, þeir harð neita að þeir hafi gert nokkuð rangt og þeirra réttlætingar eru fáránlegar, þeir segjast elska börnin og börnin elska þau á móti, þeir skilja ekki væntumþikju og margir skilja ekki muninn á að þikja vænt um einhvern og að þrá einhvern kynferðislega, það er nefnilega svo auðvelt að segja eithvað fallegt "ég elska" og meina eithvað virkilega ljótt. Ást fyrir þeim er oft bara kynlíf og í sumum tilvikum og örugglega mörgum er þetta árátta þeirra til að dominera, það er mikklu erfiðara að níðast á fullorðnu fólki og auðvelt að níðast á ólífsreindum börnum sem treista öllum sem brosa til þeirra og segja að þau séu sérstök. Margir barnaníðingar koma nefnilega vel fyrir, heilla foreldrana uppúr skónum og eru svo góðir í leiknum að það hefur komið fyrir að þeir hafa verið beðnir um að passa börnin, psychopathar geta ekki haft samúð, einsog litblind manneskja getur ekki með nokkru móti séð liti, þeir læra mannlega hegðun til þess eins að læra að nota fólk sér í hag, og það er mjög algengt að þeir vinni við yfirmannsstöður hjá stórum fyrirtækjum (kannast einhver við útrásar fíaskó'ið hér á landi??), narcissistar eru svo fullir af sjálfum sér að það skiptir engu hvað aðrir segja ef þeir vilja eithvað þá nota þeir allskonar bellibrögð til að fá það og það er mjög algengt að heimilisofbeldi sé af völdum narcissistic maka því ólíkt psychopathanum að þá eru narcissistar uppfullir af tilfiningum, já gagnvart sínu æðislega sjálfi og ef kona narcissistic karlmanns gerir eithvað sem hann les úr sem háð á hanns frábæra egó eða bara hvaða vitleysa sem honum dettur í hug að þá fyllist hanna af svo sjúklegri reiði yfir að hún sjá hann ekki einsog hann sér sig og eina sem honum dettur í hug er að berja þessa "vitlausu belju sem ekkert skilur". einn frægasti  "cult leader'inn" David Berg sem stofnaði Hookers For Jesus er mjög gott dæmi um mann sem þjáðist alvarlega af narcissistic personality disorder og honum tókst að skapa sína eigin utopi sem snérist einungis um hann og hanns þarfir, undir nafni Jesú en eithvað þarf til að plata fólkið til að taka þátt. Allir hafa einhvertíman í gegnum lífsleiðina kinst svona fólki og margir stórskaddaðir eftir þetta fólk. En fyrir fólk sem vill verja barnaníðinga og bara hverskonar níðinga og nauðgara ættu að stoppa og aðeins hugsa, ef það eru fórnarlömb útaf "kynhneigð" manneskju að þá er þetta eithvað mikið meira og alvarlegra. Kynhneigð og siðferði er að mínu mati ekki eini og sami hluturinn og ég vona að fleiri séu mér sammála.

Ég vil samt taka það fram strax að ég er ekki lærð í þessum efnum og getur vel verið að ég hafi eithvað rangt fyrir mér, enda eru þetta bara hugleiðingar.